W drugiej połowie XVIII w. na dużą skalę zaczęli osiedlać się w Radzanowie Żydzi. Na mocy przywileju nadanego przez właścicielkę miasta Dorotę z Karczewskich, Żydzi otrzymali na własność dwie ulice, plac pod cmentarz i synagogę oraz prawo do handlu wszelkimi towarami. W 1865 Żydzi stanowili aż 45 proc. mieszkańców miasteczka.   Po pożarze, jaki dotknął Radzanów nad Wkrą, w 1886r. społeczność radzanowskich Żydów zmuszona była odbudować synagogę. Stara, drewniana bożnica spłonęła jak wiele innych domów. Jednak niewielka i uboga gmina wyznaniowa nie była w stanie podołać temu wyzwaniu. Budowa synagogi trwała latami. Została ukończona dopiero w 1902 lub 1904 roku.

Synagogę wzniesiono  na planie prostokąta o wymiarach 10,65m. x 14,50 m.w osi wschód zachód, w stylu mauretańskim. Budynek synagogi jest jednokondygnacyjny bez podpiwniczenia, murowany z cegły na zaprawie wapiennej. Fundament z kamienia polnego ( otoczaków). W zachodniej części znajduje się przedsionek, z którego prowadzi wejście do sali modlitewnej. 

Synagoga, mimo zniszczeń doznanych podczas pożaru w 1907r. oraz dewastacji w czasie wojen, zachował się do dnia dzisiejszego. Po wojnie znajdował się w niej areszt, potem- do roku 1978- magazyn nawozów, od 1986 r. do 2001r.  mieściła się tu  gminna biblioteka.

Synagoga znajduje się na Pl. Piłsudskiego 5, w centrum Radzanowa.                                            

Źródło -  ratowoklasztor.blog.pl, opinia techniczno- konserwatorska dotycząca stanu technicznego zabytkowego budynku i ustalenia przyczyn spękania murów, Warszawa 1999r.

Notatka- Jakub Baliński